- Historia Pałacu Wilanowskiego rozpoczeła się 23 kwietnia 1677 roku, kiedy to wioska zwana jeszcze Milanów stała się własnościa Jana III Sobieskiego. Wkrótce nazwę zmieniono na Villa Nova, a później spolszczono na Wilanów.
- Początkowo zbudowana w tym miejscu rezydencja była niewielka, gdyż Augustyn Locci, nadworny architekt króla, otrzymał za zadanie wzniesienie jedynie parterowego dworu.
- Wielka rozbudowa prowadzona była w latach 1677-1696. Po jej zakończeniu budowla połączyła w sobie elementy dworu szlacheckiego, włoskiej willi ogrodowej i francuskiego pałacu w stylu Ludwika XIV.
- Po śmierci króla pałac odziedziczyli jego synowie.
- W 1720 roku podupadłą już rezydencję nabyła Elżbieta Sieniawska. Przez 9 lat kontynuowała ona prace budowlane rozpoczęte przez Sobieskiego. Powstały boczne skrzydła.
- W 1730 roku pałac na 3 lata znalazł się w rękach króla Augusta II Mocnego. Dokonał on wielu przemian w rezydencji, szczególnie jeśli chodzi o wystrój.
- W połowie XVIII wieku dobra odziedziczyła córka Czartoryskich, marszałkowska Izabela Lubomirska, za rządów której Wilanów zaczął błyszczeć dawnym blaskiem.
- Po jej śmierci Wilanów odziedziczyła jej córka i jej małżonek Stanisław Kostka Potocki. Dzięki ich staraniom w 1805 roku w Wilanowie otwarto jedno z pierwszych muzeów w Polsce.
- Rodzina Potockich z Wilanowe była związana aż do 1896 roku, kiedy to ostatnia z rodu Aleksandra zapisała Wilanów swojemu kuzynowi Ksaweremu Branickiemu.
- Ród Branickich zamieszkiwał Wilanów aż do 1945 roku, kiedy to Pałac został przejęty przez Ministerswo Kultury i Sztuki.
|
Wstęp